Iemand zei afgelopen week tegen mij: "Je bent in de afgelopen drie maanden een 10x betere fotograaf geworden'.

Een uitlating waarin tegelijk de mening huist over de 'gemiddelde fotograaf'. Het verschil tussen 'average en next level of high-end'. Daar waar het idee leeft dat 'we allemaal "een soort van creatief zijn", maar dat er maar enkele écht goed kunnen zijn/worden', ... 

Eerlijk? Dat weet ik niet - het interesseert me in zoverre nog minder. Ik val in slaap met mijn gezicht op mijn bord, als iemand begint over het onderscheid tussen echt meesterschap en louter ambacht.

Liefs Rolinka

De uitspraak is zo vreselijk subjectief, omdat het een persoonlijk oordeel betreft. Iedereen heeft recht op zijn/haar mening. Uiteindelijk gaat het erom waar je jezelf mee identificeert. Mensen zullen je altijd in een hokje stoppen. Iets wat mensen nodig hebben, want zo heeft de wereld om hen heen 'een geruststellende volgorde'. De groei en ontwikkeling zien van de mensen in mijn omgeving, hebben me geleerd nederig te zijn. Nederig tot ver buiten mijn vermogen om iemands potentieel te beoordelen. 

Mij een '10x betere en creatieve fotograaf noemen', suggereert dat ik dat daarvoor niet/minder was in de ogen van mening houder. Dat maakt in het minst niet uit. Een ander mag zijn/haar mening hebben. Al vaker heb ik geschreven over creativiteit en houden van je eigen werk. De manier waarop Raisa Zwart daar naar kijkt (geïnspireerd door haar helden) - resoneert met mij. Wat ik bedoel te zeggen is dit: het beheersen van nieuwe technieken in mijn fotografie, maken mij geen betere of creatievere fotograaf. Ze maken met niet next-level of less average. Ja, mijn werk is anders. Maar woorden als 'beter en creatiever', zijn subjectief. Iemand kan je meer of andere tools aanreiken, uiteindelijk zal je zelf het werk moeten leveren. We zijn allemaal al 'legitiem creatief', van nature al.  We hebben geen omslachtige ideeën nodig over wat we nodig hebben (en hoeveel we moeten betalen) om creatief legitiem te worden. We kunnen creatief zijn, zonder scholing, workshops  - vaak hebben we juist meer moed nodig om die dingen te doen die al in ons aanwezig zijn. Geloof me, ik weet er alles van! Maar hé, ik heb (net als jij) de toestemming van een ander niet nodig. 

Eerlijk, ik heb ook de nodige workshops gevolgd, masterclasses en fotografie trajecten. Zeker ook trajecten waarbij ik me achteraf heb afgevraagd of het me echt ten goede kwam. Wat ik uit het aanbod haalde, hangt af van mijn toewijding aan leren, de ernst van het programma en de kwaliteit van de coach. De reden van het volgen van die trajecten lag vaak dieper. Te lang heb ik me laten wijsmaken 'dat ik louter een commerciële fotograaf was, niet creatief genoeg'. Een behoefte aan validatie of 'bewijs van ongelijk'. 

een louter commerciële fotograaf

BETALEN VOOR BEVESTIGING

We hoeven niemand te betalen om ons te vertellen/leren dat we 'een creatieve fotograaf' zijn. We mogen vaker luisteren naar onze klanten - die ons vertrouwen en betalen voor die waardevolle foto's - het werk waarop ze ons hebben uitgekozen! Dat ga ik (nóg) meer doen! 

Helemaal geen workshop meer volgen? Zeker wel! Naast het leren in mijn creatieve vak, haal ik enorm veel voldoening uit ontmoetingen met mijn 'stam' - creatievelingen die elkaar waardevolle professionele connecties en ondersteuning bieden voor onze voortdurende carrière. Zoals een super leuke samenwerking op een bruiloft van 12 uur! 

Mijn stijl als fotograaf is een dynamisch, organisch en mooi proces. Niet iets dat van de een op de andere dag verandert, maar iets dat telkens met mij mee verandert. Als het authentiek genoeg is, - geloof me - dan zal het creatief origineel aanvoelen!